Niedoczynność przytarczyc

Etiologia:

postaci:

• jatrogenna (pooperacyjna, głównie jako powikłanie tyreoiclektomii, po leczeniu z użyciem ^l3lI, po napromienieniu okolicy szyi),
• samoistna, czyli idiopatyczna (izolowana wrodzona niedoczynność przytarczyc u noworodków i niemowląt, zespół III i IV kieszonki skrzelo-wej - zespół Di Geoi'ge’a, wielogruczołowy niedobór hormonalny z auto-immunizacją i kanclyclozą - MEDAC, izolowana późna niedoczynność przytarczyc na tle autoimmnnologicznym),
• nabyta (np. stan po zapaleniu, urazie).

Objawy kliniczne: nadpobudliwość nerwowo-mięśniowa (drętwienia, parestezje, bolesne kurcze mięśniowe, napady tężyczkowe, objaw Chvostka i objaw Trousseau); odkładanie się złogów wapnia w kościach, zwojach podstawy mózgu, torebkach stawowych, ścianach małych naczyń, tkance podskórnej; suchość i świącl skóry; łamliwość włosów, kruchość paznokci.

Objawy biochemiczne: hipokalcemia, hiperfosfatemia, hipokalciuria i hi-pofosfaturia.

Postępowanie:

• leczenie ostrej postaci hipo-PT (z napadami tężyczkowymi) - dożylne wlewy preparatów wapnia (np. 50-100 ml Calcium 10% Polfa, 3 razy dziennie) i aktywne metabolity witaminy D₃ (np. kalcytriol, początkowo 0,25 Mg/dobę, następnie 0,5-2,0 (ig/dobę);
• leczenie przewlekłe hipo-PT - sole wapnia w postaci węglanu lub chlorku w dawce od 1,0 do 3,0 g/dobę (preparaty gotowe lub proszki robione: CaCO, 1,0, MgSO,, 0,4; 3 razy dziennie 1 proszek) i aktywne metabolity witaminy D₃, dieta ubogofosforanowa z ograniczeniem nabiału (zwłaszcza żółtek jaj), Alusal (3,0-6,0 g/clobę), sole magnezu; kalcemię należy utrzymywać w dolnym przedziale normy.

Nieumiejętne leczenie wiąże się z ryzykiem wywołania przełomu hiper-kalcemicznego!