Rzodkiew i rzodkiewka - właściwości

Jedząc rzodkiewkę wydaje nam się, że jemy jej korzeń. A w rzeczywistości jej system korzeniowy jest słabo rozwinięty, a część jadalna to zgrubienie będące połączeniem części liściowej i górnej partii korzenia. Za najsmaczniejsze uważa się rzodkiewki intensywnie czerwone, niezbyt wyrośnięte, o wydłużonym kształcie. Najlepsze są te świeżo zerwane, gdyż w czasie przechowywania stają się gąbczaste i więdną. Odmiany wczesne w smaku są łagodniejsze i łatwiej tracą jędrność, a odmiany późniejsze odznaczają się bardziej wyrazistym smakiem. Najzdrowsze są rzodkiewki jadane na surowo, jako dodatek do kanapek czy surówek. Można je także dusić, zapiekać i podawać z sosem koperkowym. Doskonale też smakują z "wody", podane z masłem i przyrumienioną bułką tartą. Warto również wykorzystać młode liście rzodkiewki w komponowane do sałatek ze świeżym ogórkiem i szczypiorkiem.

Właściwości

Kiełki rzodkiewki to prawdziwa witaminowa bomba. Są bardzo bogate w wit. C, siarkę (budulec skóry, włosów i paznokci), potas, magnez. Są niskokaloryczne, mogą być dodatkiem do sałatek, twarożków, sosów, zup, kanapek. Rzodkiew i rzodkiewka zawierają sporo wody, niewiele białka i węglowodanów, ale za to sporo witamin z grupy B, kwasu pantotenowego, nikotynowego oraz wit. C. Warzywa te nazywane są "jarzynami pięknych włosów". Mają też sporo wapnia, fosforu, żelaza, potasu i magnezu. Połączenie w jednym produkcie spożywczym żelaza, miedzi i manganu korzystnie wpływa na procesy krwiotwórcze w organizmie. Zalecane są osobom borykającym się z niedokrwistością. Natomiast charakterystyczny smak warzywa - olejek goryczkowy, zawiera siarkę i działa pobudzająco na układ trawienny i zwiększa apetyt. Równocześnie obniża nadmiar kwasów w żołądku, zapobiegając niestrawności i likwiduje zgagę. Rzodkiewka pobudza wydzielanie żółci oraz działa bakteriobójczo w stosunku do obecnych w przewodzie pokarmowym mikroorganizmów.

Ze względu na dużą zawartość olejków, glikozydów i kwasów organicznych warzyw tych nie powinny jeść osoby z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy. Nie są również wskazane w diecie osób z zapaleniem wątroby i nieżycie jelit.

Czarna rzodkiew znalazła zastosowanie w przemyśle kosmetycznym - z pozyskanego soku przygotowuje się nalewki, odwary i syropy, które pomagają leczyć zmiany łupieżowe na skórze głowy. Ponadto sok z rzodkwi przeciwdziała łysieniu. W sklepie mamZdrowie.pl dostępny jest szampon Seboradin Niger z wyciągiem z czarnej rzodkwi, przeznaczony do włosów przetłuszczających się, wypadających i osłabionych. Działa też wspomagająco w walce z łojotokowym zapaleniem skóry głowy, łupieżem i łuszczycą.

Warzywa te znane są również z zastosowania w medycynie ludowej. Nacieranie wyciągami i nalewkami z rzodkwi miało łagodzić bóle reumatyczne i nerwobóle. Uważano też , że skutecznie zapobiegają zakażeniom pasożytami, a u kobiet karmiących wzmagają laktację. Obecnie na bazie wyciągu przygotowuje się wiele preparatów aptecznych łagodzących dolegliwości wątroby i dróg żółciowych.